Bedenken hoe ik iets ga tackelen

Laat Twan op locatie een regelkast opentrekken en je ziet een blije Rensen-man. “Oude regelaars eruit halen, nieuwe erin zetten, dat is gewoon leuk om te doen.” Zeker bij gebouwen die eigenlijk moeten blijven draaien, is dat een uitdaging waar Twan graag voor gaat. “In zorgcentra kunnen mensen niet lang zonder water. Hoe mooi is het, dat als ik klaar ben, alles weer werkt!”

Waar sommige collega’s graag vooraf precies willen weten wat er achter de deur verstopt zit, laat Twan zich het liefst verrassen. “Ik houd van uitdagingen. Als ik tijdens het ombouwen iets tegenkom, vind ik het leuk om te bedenken hoe ik dat ga tackelen.” Dat gaat vrijwel altijd goed, hoewel hij het zich wel eens lastig heeft gemaakt. “Jaren terug was ik in een hotel aan het werk en bleek een draaddoos vrijwel leeg. Ik ben toen verschillende elektrawinkels afgegaan, maar uiteindelijk was het een Peugeot-dealer die mij hielp aan notabene exact hetzelfde draad als dat wij gebruiken. Ze moesten wel lachen, maar gaven me gratis wat ik nodig had en ik heb prima mijn klus kunnen afmaken.”

Stuivers en dubbeltjes

Toch komt Twan nog weinig verrassends tegen en zeker niet wat hij ooit in zijn begindagen bij Rensen aantrof. “Dat was verschrikkelijk. De kast zag er netjes uit, tot ik ‘m opentrok. Bruine draden zaten vast aan blauwe, er lagen stuivers en dubbeltjes onder de stoppen en er was geen tekening. Nu heb ik genoeg ervaring om te weten wat ik moet doen, maar toen raakte ik wel gefrustreerd. Uiteindelijk is het gelukt en dat gaf een enorme kick, maar ik ben toch blij dat ik zo’n warboel gelukkig nooit meer heb gezien.”

Gekscherend heeft Twan het over twee grote leerperiodes in zijn leven. “De eerste was toen ik leerde lopen en praten en de andere was toen ik bij Rensen aan de slag ging. Er kwam zoveel informatie op mij af.” En nu begeleidt Twan nieuwe collega’s. “Zeker als mensen willen, is het leuk om kennis over te dragen. Maar soms vind ik het lastig. Bepaalde zaken zijn voor mij zo vanzelfsprekend dat ik niet altijd doorheb dat het voor iemand anders misschien nog niet zo is. Ik hoop dan dat mensen mij vooral dingen vragen, want je bent niet dom als je het nog niet weet.”

Blij met collega's

Buiten opent Twan zijn auto. Alles zit netjes in koffers en kratten en hij weet precies waar hij wat kan vinden. “Ik ben meestal onderweg en dan is het wel handig dat je niet misgrijpt. Zoals bijvoorbeeld een lege draaddoos”, geeft hij lachend toe. Ook al is Twan weinig op kantoor, hij is blij met zijn collega’s. “Iedereen wil elkaar graag helpen. We kennen elkaar ook door en door.” Er verschijnt een glimlach op zijn gezicht. “Twintig jaar geleden was ik een van de jongste, maar nu ga ik richting de ouderen. Dan komen ze mij van alles vragen. En dat heeft ook wel iets.”