Van hobby naar professional

ICT’er Rens zit iets onderuitgezakt op zijn stoel en kijkt naar het brede scherm voor zich, terwijl hij typt. Zijn toetsenbord maakt een zwaar tikkend geluid. Rens ziet mij kijken en lacht. “Dit toetsenbord komt uit 1995. Het is ouder dan ik ben, maar dit tikt gewoon lekker. Alleen het geluid al.” Dan vervolgt hij met een grote glimlach. “Dit is gewoon mooi. Alleen al voor de reacties van collega’s die roepen: wat een oud toetsenbord.”

Het kenmerkt Rens. Niet alleen is hij fan van oude Apple computers (op zijn zolder staan een paar oude computers die ‘keihard in de weg staan’, maar die hij waarschijnlijk nooit gaat wegdoen), hij is ook altijd vrolijk. Druk vrolijk. Lachend vertelt hij over een klant die gekscherend aan een collega vroeg of Rens wel kon functioneren. “Ik zeg vaak dat als ik te druk ben, ze maar moeten roepen dat ik wat rustiger moet doen. Ik houd gewoon niet van te serieus. Liever tover ik een lach op iemands gezicht.”

Help

Een collega stapt naar binnen en kijkt bezorgd. “Help, er zijn bestanden verplaatst, maar ik kan ze niet vinden.” Rens tovert een hele batterij aan mappen op zijn scherm, maar het gevraagde bestand zit er niet tussen. “Het is ook al heel oud”, bekent de collega. Rens teamst hem enkele suggesties en zodra de collega weg is, pakt hij zijn verhaal weer op. “Ik ben hier aangenomen als projecttechnicus, maar na een tijdje bleek dat grote projecten doen op locatie niet echt iets is voor mij. Daarna kwam ik bij de serviceafdeling en dat was leuk. Ondertussen hielp ik af en toe Roy die in z’n eentje de ICT van Rensen deed. Maar Rensen is inmiddels te groot voor één ICT’er en daarnaast matchte het met Roy zo goed dat ik dit nu fulltime doe.”

Eigenlijk heeft Rens van zijn hobby zijn werk gemaakt. “Ik heb computers en de hele technologie daaromheen altijd al heel boeiend gevonden. Het mooie van techniek is dat het geen mening heeft. Mensen hebben dat wel. Kijk,” legt hij uit, “als iets niet werkt, komt het omdat je het zelf niet goed hebt gedaan. Computers doen namelijk precies wat jij zegt.” Rijst de vraag hoe hij tegen AI aankijkt. “Dubbel,” zegt hij na even nadenken. “De techniek is gaaf. Ik gebruik het ook en het is ongelooflijk wat er allemaal kan. Maar het menselijke is eraf. Ik heb er moeite mee hoe AI wordt toegepast.” Rens ziet AI dan ook meer als een persoonlijke assistent om bijvoorbeeld vragen te stellen en teksten beter te verwoorden.

Op mijn plek

“Rensen is een fijn bedrijf. Ik voel me echt op mijn plek. En ik kan hier nog zo gigantisch veel leren. Bij mijn vorige werk had ik geen uitdaging meer, maar nu wel. Er zijn ook maar weinig sectoren waarin zoveel verandert als in ICT. Die laptop van jou,” zegt hij wijzend naar mijn apparaat, “die is over twee jaar al verouderd.” Op de vraag waar hij trots op is, staat Rens op, loopt naar de serverruimte en laat een kast zien met allemaal draadjes en gekleurde lampjes. “Eerst hing daar een enorm kluwen aan draden en nu is het mooi strak. Alles is vervangen en niemand heeft er ook maar iets van gemerkt! Ja, oké, één iemand want één kabeltje zat los.”

Voldoening

Opnieuw komt een collega binnenlopen en geeft zijn laptop aan Rens. “Ik weet niet of het nog gaat lukken vandaag”, zegt Rens, maar hij is niet heel serieus. “Ik hoop het wel”, lacht zijn collega. “Soms komen de hele dag mensen binnenlopen”, zegt Rens als zijn collega weer weg is. “Om gek van te worden, maar de dag gaat wel lekker snel.” Toch is dat juist wat hij graag doet: mensen helpen. “Dat geeft me de meeste voldoening. Bij Rensen wil eigenlijk iedereen altijd helpen. Ik ben er ook zo één. Zelfs al had ik tien dingen gepland staan.”